ANDRÉS MARCO

martes, 12 de junio de 2012

AHORA MIRO HACIA ATRÁS

Ahora miro hacia atrás apenas sin ira
y me veo reflejado en el viejo espejo roto,
hecho añicos él tras tantos avatares,
luchas, enfrentamientos, también logros:
quimeras: las más abandonadas, otras...
siguen ahí, algo deshechas y a trozos;
de cuando en cuando paro, hago un alto:
trato de reponerme de todos mis destrozos,
miro cuanto he andado hasta el momento:
aún me aguardan demasiados esbozos
que esperan latentes un día acabar siendo
y así pueda yo sentarme al fin con sumo gozo,
otear otra vez hacia atrás por encima del hombro
y sentirme, tranquilo ya, como un rey en su trono.

1 comentario:

  1. En què quedem?
    No eres Republicà? Això d'asseure's com un rei al tron...?
    Excepte que sigui una llicència poètica...
    Insisteixo, és millor el segon dels teus poemes.
    Com aquest, en tens un de semblant, oi?

    ResponderEliminar